Elde Var Ateş Şiiri - Murat Akbaş

İlk anda...
Sabitledin beni...
Gözlerinden...
Sanki sus konuşma...
Der gibiydi...
Sessiz ve derinden...
İlme ilmek işledin...
Sonra bakışlar...
Gülüşler...
Hele yok mu!
Ooo nameler...
Gizli saklı...
Bakışmalar...
Uzaktan uzaktan...
Sanki umursamaz tavırlar...
Umursamaz tavırlar...
Beni benden alıyor...
Hele yokmuş gibi...
Yanımda başkalarına ...
Bakışlar...
Çıldırtmak için değil m?
Ateşe ateş atmak...
Köze köz atmak...
Hangi kitapta yazar...

Vur öldür beni...
En azından...
Bir kerede öldürürsün...
Sen ise her gün...

O bakışların
Ok gibi..
Saplıyorsun yüreğime...
Derinden derine...
Ne kadar akıtıyorsan akıt...
Alamıyorsun benden...

Ben suskun
Ben aşık...
Beklemekte...
Ne zaman bitecek?
Bu ıstırap...
Hadi gel artık...
Cenneti yaşamak varken;
Cehennemde niye bekliyorum...

Sanki sen farklısın...
Ya yaptıkların...
Kendi gönlünü de yakıyorsun...
Bilmediğimi mi sanıyorsun?

Sen bilirsin...
Ben yanmaya alışığım...
Sen düşün...
Gerisi hikaye...
La Fonten'den masallar...
Ben zaten yanmışım...
Yanacak kadar...
Artık ateşler...
Oyun gibi geliyor...
Oynamaktan bıktım artık...
Elde var ateş...

Suyun olayım...
Sen ateşim oluyorsun...
Vardır bir bildiğin...
Elbet bir gün söner...
O ben olayım..
Başkası değil...

Gözlerime bak..
Uzak durma gel...
Kavursun ateş...
Seni de beni de ...
Yak yakabildiğin kadar...
Ateşimiz sönene kadar...

Gözlerimizde kaybolalım..
Gönüllerde coşalım...
Ummana dalalım..
Var olalım...
Ne dersin?
Ben varım...
Ya sen?