Hatırımı sayamadın,
Aşkımı da hiçe saydın.
Kaf dağının başındaydın.
Sen kendini ne sanmıştın?
Sever iken sevemedin.
Kıymetimi bilemedin.
Kanat takmış uçmaktaydın.
Sen kendini ne sanmıştın?
Güvendiğin o dağlara,
Karlar yağar gün olur da,
Dedim dedim inanamadın.
Sen kendini ne sanmıştın?
Koşar iken gül peşinde,
Bakamadın bu çiçeğe.
Faydası yok yalvarmanın.
Sen kendini ne sanmıştın?
Beni evde kalır sandın.
Buldum bile gözün aydın.
Elde kalmaz reşat altın,
Sen kendini ne sanırsın?
Boyun bükme hiç karşımda,
Şafak sökmez bundan sonra.
Uyanmakta çok geç kaldın.
Sen kendini ne sanmıştın.
Kayıt Tarihi : 23.1.2012 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Dalmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/23/elde-kalmaz-resat-altin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!