Geçmişin sandığını açtığımızda anılarımızın buğusu yükselir. Eskidiğinde bugünü o sandığa özenle yerleştirelim. Güve bulaşmasın, kokacaksa naftalin koksun, yarına ulaşsın da...
mahalle arkasında giden
ince toprak yollara
gömüldü cevizim;
kaybolup gitti
bindiğim söğüt dalıyla
üstüne çizdiğim onca izim.
çizgisiz yollarda
bir ağaç görsem
meyvesi acı içinde
benim mi yoksa
diye sorarım;
kırar kabuğunu
zarlarını soyar
ellerimi koklarım.
ben, nasıl ben olurum
çocuk kalmadıysam
büyümüşse burnum
o ağaca aşık değilse şiirim...
15 Kasım 2014/Erzurum
Osman Aktaş 2Kayıt Tarihi : 15.11.2014 10:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum Osman Bey Dostum. Harikaydı şiir... Selam ve saygılarımla esenlikler diliyorum...++
Ya yarının çocuklarının, onlarında olur mu ki, inşallah daha da iyi anıları olsun.... ( hangi yarın diye düşünmesem olmazdı sanki ...
Yüreğinize sağlık
başarılarınız daim olsun . Nicelerine Osman bey
Saygımla +10
TÜM YORUMLAR (16)