Elde kalan Şiiri - Hüseyin Gül 2

Sabah ne getirir bilinmezmiş,
Güneş yakar ya da aydınlatır doğarken.
Dün gülümser, yarına ya da prangalar atar umutlara.
Neşe tebessüm kalır dudaklarda bir şarkı gibi.
Elem unutulmaz, acı silinmezmiş...

Ne suyu kurutabilirmişiz,
Ne güneşi ıslatabilir,
Nede gönülleri yönetebilirmişiz.
Gönül gülümserse bir kere,
Gözyaşı görülmezmiş...

Güldürmekte kolaymış yüreği,
Elem katmakta duygulara.
Kazanmak için emek gerekmiş, yürek gerekmiş.
Asıl olan sevgiymiş, sevgiyi sevmekmiş.
Sevgi, seveni sevende hak etmekmiş…

Acılar da kalırmış anlar da,
Tebessümlerde yaşananlarda.
Ne ilkbahar rüzgârıymış yanında kalan,
Ne sonbahar yaprağı.
Senin olan, sana olan, sende kalanmış.