Elçi Şiiri - Mustafa Doğan 2

Münacat dilekçeme lâl şiirler bağladım,
Yaşlı kaldırımların nemli ışıklarında.
Mısralarım iç çekti ben sessizce ağladım,
Aklımın kör düğümlü zorlu başlıklarında.

Gizli saklı ne varsa sırala şimdi elçi,
Umuda aç kapımı arala şimdi elçi.
Halimden birkaç satır karala şimdi elçi,
Aklımın kör düğümlü zorlu başlıklarında.

Huzurunda bin pişman secde secde döküldüm,
Yüreğimden geçeni bilse de her anıyla.
Yüzümde mahcubiyet kapısında büküldüm,
Şu karmaşık dünyanın sırlı imtihanıyla.

Viran hanemim taşı düşerken yaprak yaprak,
Ömrümün denizine demir attı son durak.
Ebediyet düşümü kökten savurdu toprak,
Şu karmaşık dünyanın sırlı imtihanıyla.

Ilık ılık döşüme yol bulup aktığında,
İki damla bir ömrün semeresi kârıdır.
Avuçlarım gizlice, yüzüme baktığında,
Benim yakarışım ki; ellerimin ârıdır.

Damla damla yağarken ıslatır aşk şarabı,
Dokunup da sinemde yeşertir ıstırabı.
Sıralar dertlerimi bam telimin mızrabı,
Benim yakarışım ki; ellerimin ârıdır.

Ölümsüzlük iksiri kuyusunda türabın,
Malayani işlerle aç gönlümü avuttum.
Uzanıp da tutuğum kendisiymiş serabın,
Sırça köşküm yıkıldı kalmadı gizli putum.

İçi boş bir kullukla gelmemektir niyetim,
Elçiye zeval olmaz kalmadı mazeretim.
Bu umut kapısında beni bırakma yetim,
Sırça köşküm yıkıldı kalmadı gizli putum.