Bülbül oldum kondum güle,
Dikeni gelmeden ele
Karıştım gönül seline
Elbistan’ın ovasında.
Dilim sözünü düşürdü
Yanarken bile üşüdü
Gönül sunama eş idi
Elbistan’ın ovasında.
Zaman oldu hüküm kıydı
Bilmem ki kimden ne duydu
Beni garip düşkün koydu
Elbistan’ın ovasında.
Demedi bana nazını
Geçirdim bahar yazımı
Döndürdü gitti yüzünü
Elbistan’ın ovasında.
Yandı sinem ateş aldı
Çobanbey’de aklım kaldı
Hatır için haber saldı
Elbistan’ın ovasında.
Hayat benden böyle kaçtı
Gözlerim yağmurlar saçtı
Türlü türlü çiçek açtı
Elbistan’ın ovasında.
Eyüp dağladı özünü
Kime söylesin sözünü
Süremez oldum izini
Elbistan’ın ovasında.
Eyüp Şahan
Ankara 28.10.2010
Kayıt Tarihi : 1.12.2011 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!