Elbistan Şiiri - Abdulsamet Koca

Saat gecenin dördüydü yer yere sığmadı
Öz vatanım yurdum depremle uyandı
Tam bitti derken gündüz yine sallandı
Bu ağırlığa dayanamadı canım Elbistan..

Yıkılmak hiç bu kadar vücut haline girmedi
Bir hışımla toprak kıyama kalktı secde etti
Zelzelenin azameti nice canlar aldı gitti
Çaresizliğin yıktı bitirdi bizi Elbistan..

Tarumar olan bir sen değildin Elbistan
Çocukluğum gençliğimdi altta kalan
Ne yana baksam sağır eden feryadı figan
Ceyhan'ın suyu bile griye boyandı Elbistan..

Saçını başını yolan anaya mı ağlasam
Tırnaklarıyla enkazı kazana mı yansam
Ruhum bedenime sığmaz dayanır mı can
Şubat soğuk derlerdi yaktın bizi Elbistan..