Elbistan Şiiri - Kadir Kaya

Oğuz boyu ,Türk'ün asil bir soyu,
Biriz beraberiz , özüm Elbistan.
El ele , kol kola asırlar boyu,
Canım feda iki gözüm Elbistan.
Senle mutlu, güler yüzüm Elbistan.

Ceyhanın kaynağı, Pınarbaşı,
Kaynarca göleti olur kardaşı,
Sevinçten dökülür gözümün yaşı
Cennet gözüm, süzüm süzüm Elbistan.
Hakk'a şükür dilde sözüm Elbistan.

Ceyhan nehri akar, sağlar barışı
Sulanır ovamız her bir karışı,
Akdenize bizden selam duruşu,
Dulkadir beyliği bizim Elbistan.
Türkmenlere çıkar izim Elbistan.

Elbistanı Cahan ikiye böler,
Ovasına, huzur, mutluluk diler,
Su sesi, kaderi, tasayı siler,
Güzele özgüdür nazım Elbistan.
Sevda ötesinde, hazım Elbistan.

Ağlayan gelinde sır, halden hale
Yaşlı gözler ile ah etmem güle
Mevlâ’nın aşkıyla ters açar lale
Salavan Dağında gizim Elbistan
Sönmeyen ateşim, közüm Elbistan

Bertiz kabarcığı rengiyle tanır
Pancar, lahanası veriyor onur
Mahrabaşı özel, sofraya konur
Şifa kaynağıdır üzüm Elbistan
Bereketli olur güzüm Elbistan.

Termik santraller yan yana durur,
Asit yağmurları doğayı vurur,
Canlar hastalanır, meralar kurur,
Sağlığa zararlı tozum Elbistan.
Mutlak bulunmalı çözüm Elbistan.

Abdurrahim Karakoç'la nurlu tan
Aşık Virani, Devai, Gülistan
Ozan Mehmet, Selen Tek ,dile destan
Türküler baharım, yazım Elbistan
Ozanların çalsın sazım Elbistan.