Elbette Anlaşılacağız Birgün

bizde severiz gökyüzünün mavisini,
sahilde martıya simit atmayı,
çocuklarla oynaşmayı.
gece yıldızlara bakarak uyumak,
yagmura tenimizi okşatmak,
kar tanelerini havada yakalamak,
bunları bizde severiz elbet.

kim özlemez ki bunları?
kim sevmez ki?

yemyeşil ormanda yürürken kaybolmayız da
yeşil bir çift gözde kayboluruz bazen
duygusuz gibi görünsek de
vurulunca kanımız degil,
duygularımız akar bazen.

evet!
bizde yaşamak isteriz sizler gibi
sevmek, sevilmek
anlatmak ve anlaşılmak...
lakin ömrümüz yetmiyor bazen.
anlaşılamıyoruz, anlatamıyoruz
sevgimizi, sevdamızı, yaşama sebebimizi...

işte biz ölünce anlaşıyoruz.
ama hayallerimizi anlatacak nefesimiz olmuyor.
sesini duyduğumda çarpacak kalbimiz olmuyor.
ama ölünce anlaşılıyoruz biz.
elbette anlaşılacagız birgün...

02.10.2018
Dilhun