Elbet izmir Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ELBET İZMİR

Sönmeyecektir demokrasideki şanın
Var olacaktır elbet,
hür yaşanmaktaki vasfın,
Onur ve şanınla birlikte,
Teleferikten şakıyan gözler,
Karşımda Konak, Karşıyaka, Alsancak...
Karanlığa meydan okurcasına,
Yanıp sönerek patlayan ışıklar,
Hele Karşıyaka iskelesinde,
Kaldırım taşlarına vurup,
Bedenleri yalayan mayhoş dalgaların,
Karşıyaka yüreğime sevgi,
Konak kuşlarınla muhabbet,
Sabuncu belinde sana gelirken,
Gözlerime capcanlı bir ışıltı,
Muhabbet dalgalı,
Denizin maviliğine koşuyorum,
Kaptırıyorum kendimi denizin rüzgârına,
Sanki uçup gökyüzünde yıldızlara dokunuyorum,
Ölüme benzer bir şey vardır,
Derbeder olmuşluğum,
Al sancak sahilinde sana sarhoş olup,
Bilinmeyen bir mahallesine kaybolan insan,
Çakıcı efeden kalan,
Seninle özleşmiş kavaklar muhabbeti,
Her tarafı kaplamış gökdelen çelengi,
Edirne'den Ardahan’a konuşulur,
Tam ATATÜRKCÜLÜĞÜN gerçek şehri,
O nüshada İzmir’im demokrasinin beşiği,
Her muhabbette kodamanların olmuştur gözbebeği,
Balçova gecelerinde,
Masalarına donatılmış içkili eğlence velhasıl
Sıyırmış ensesini yalancılardan,
Atmış acılarını, hatırlar geçmişin tatlı yanlarını,
Gökyüzün ıslak bakışlarında,
Tadında kalıyor,
Sahte değil dudak vebası,

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR