kaldırımlar sert
duygular ağır
yokuşlar dik
buz kesiği soğuklar
mutluluk
ve mutsuzluklar
şehir dopdolu
bütün sızıları ben taşıyorum
denize düşmüş gibiyim
ölü renginde insanlar
kaçıyorum
doğduğum günden beri
kaçıyorum,
rüzgarlara binip
güneşin tadını bulmaya
cesaretimi topluyorum
alarak inançlarımı yanıma
her çığlığa koşuyorum
üşütüyor beni,
insan düşünceleri
yağmurları izliyorum
duyulur belki feryadım
duyulur yalnızlığım
kalmadı yaprak ağaçlarda
kalmadı kokulu çiçekler
geçti geçecek güz
kış başlayacak
tutunduğum son güneş
bugün yarın açacak
elbet güneşim doğacak ….
Mustafa kaya
08.01.2007 / Çengelköy
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 8.1.2007 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ogün aydınlacaktır sanırım..
Bana türk sanat müziğini hatırlattı hocam..
Bekle beni güneşim ..
Sana döneceğim..
Tebrikler..
Ama güneş hep var biz gün dönümünde görmesekte,umutlarınız daim,güneşiniz sımsıcak olsun yaksın sizi üşüten duygusuz duyarsızları...Tebrikler bu şiiriniz kötülere gitsin...
Sevgili kardeşim, güzel şiirlerinizi okumaktan keyif aldım, teşekkürler 2007 kayıtlı şiirlerinizi özel listeme aldım ve vakit buldukça tekrar okuyabileceğim. Ankara'dan sevgi ve selamlar Elazığlı Mustafa Kaya şairim.
TÜM YORUMLAR (3)