Elbet Elime Düşersin Şiiri - Kemal Ateş

Elbet Elime Düşersin

Seher vakti dost olur gelirim ansızın kapına
Bir tebessüm ile yanarım kül misali narına

Ey bizar olsam da beni naçar gezdiren dilber
Bir içten bakışın gönlümü Leyla’ya Kays eyler

Hicranın ile kavrulana olur mu söyle zeval
Bin beter olmuştur kalb-i devranda ahval

Vedasız gidişin ile cehennem oldu cennetim
Aliyül ala iken zehire döndü her nimetim

Bir lahza müsait olsan soğuturdun gülüşünden
Devri-alem’e çıkardım bir busecik öpüşünden

Sen ki zerre şüphem yok ar duygunu yitirdin
Oysa bahtımı süslerken bir başka güzeldin

Bir acı tat idin yosun oldun sarıldın ya taşlara
Aldandın sevgi sanıp nankörce bakışlara

Bilsen bir damla yaşına bu kalp nasıl kahrolurdu
Buzullar bile bedenime bir yanardağ olurdu

Coşkun seller gibi aşarak geçerdim bendimi
Ellerimi tuttuğunda bulurdum tekrar kendimi

Hem kızgınım hem sevdalı kopsun en ince yerinden
Ne çektiyse çekti Kemal kuruyup gidesi şu dilinden

Sanma ki ey felek gayrı sende sevilir seversin
Gün ola hayrola elbet bir gün elime düşersin.

Kemal Ateş
Kayıt Tarihi : 12.6.2013 03:26:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Kemal Ateş