Elbet Dirilir (Eşime...)

Üzgünüm sormadım hasreti sana
Bilirim azamet sende daha çok
Gelmiyor en basit sözler lisâna
Hasrete aşina, teselliye tok

Küçücük kalbini yorma benimle
Taşır ikimizi elbet kanadım
Bugünü yan yana koyma dünümle
Ben seni gurbetten önce tanıdım

Boşalan kalbimi kim sarabilir
Kolları bir dünya turu olsa da
Söyle sevdiğim kız kim varabilir
Ruhuma, ruhundan gayrı dolsa da

Bir kapı, bir kanat aralanmıyor
Girmiyor içeri senin rüzgârın
Hasretler ard arda sıralanmıyor
Bitmiyor bu gece gelmiyor yarın

Aklıma bir soru takıldı gitmez
Varsam da bulur mu elin elimi
Dem-i dünya biter bu özlem bitmez
Ellerim bin dolam sarsa belini

Ey gözü ufuktan derin sevdiğim
Tutmasam kendimi kanım durulur
Ölsem de kalbimdir yerin sevdiğim
Gün gelir mahşerde elbet dirilir

(30,06,09 – İstanbul)