Elbet Bitecek Bu Manasız Savaş

Elbet Bitecek Bu Manasız Savaş

Sürekli bir savaş içerisinde....
Söz başka, eylem başka, teorik başka, uygulama başka...
Söz de yaşamak ve yaşatmak içindir her şey...
Kazanmak adına olmadık fırıldaklıklar dönüyor.
Kısır bir döngü içerisinde mütemadiyen geçmektedir zaman...
Ebedî bir rekabet içinde bekleniyor gelecek gün...
Kendinle, nefsinle, yaşamla bir hengâme içerisinde geçmekte bu savaş...
Bir karar verilmesi gerekiyor, bu savaşı kazanmak adına...
Bir yan da sevdiklerin, diğer yan da sevildiklerin...
Bir yan da umutların, arzuların, isteklerin, beklentilerin...
Bir yan da hayallerin, öfkelerin, kinlerin, hırsların...
Sevmek bu olsa gerek...
Sevmemek bu olsa gerek...
Beklemek, affetmek, kazanmak, iftihar etmek bu olsa gerek...
Mütemadiyen geçer ya zaman...
Bir gece dinginliğinde beklenir ya! ..
Sensizliğinde ve sessizliğinde beklenir ya! ..
Karanlıkların en ortasından bakılır ya gökyüzüne...
İşte o an hayallere dalma sırası gelmiştir.
Hayallerinle, beklentilerinle, sahip olmak istediklerinle başbaşa kalırsın.
Tam da düşünmek bu olsa gerek diye iç geçirirsin.
Bir gece, üç gece, beş gece...
Kimbilir kaç gece geçmiştir üzerinden...
Her geçen saniye bir ay, her geçen dakika bir yıl kadar uzun gelir...
İstesen de soyutlayamazsın kendini daldığın karanlık geceli tünellerden...
Karanlıklara daldıkça daha derinlere gittiğini düşünürsün...
Düşünürsün! ..
Düşünürsün de; bir türlü birbirini tutmaz düşüncelerin, düşündüklerin...
An gelir caymak istersin...
Ayrılmak istersin yapmak istediklerinden...
Bir bundan, bir şundan, önce birinden, sonra diğerinden, sonra da hepsinden...
Olmadı bırakırsan, vazgeçersin tüm düşündüklerinden...
Hayallerin yere düşmüştür, kaybolmuştur, bir daha dönmemek üzere yok olmuştur bile...
Belki üzülürsün içten içe, ah-vah edersin, iç çekersin nedametler içinde...
Prangalara vurulmuş vaziyette ağlarsın...
Karanlıklarda görülmez gözyaşların...
Öfkeyle, kinle, nefretle lânet edersin, lânetler okursun her şeye...
Düşünmemeye çalışırsın..
Bir daha beklememek üzere, basarsın lâmbanın parlayan fosforlu düğmesine...
Bırakırsın her şeyi olduğu gibi, kapatırsın gönlünü her şeye...
Amann Boşver dersin! ..
Nasıl olsa bulgur eken de ölmemiş mi? ...
Kim bu yaşamla olan savaşını kazanmış ki, ben kazanayım! ..
Nasıl olsa sonunda ölüm yok mu! ..
Elbet bir gün bitecek bu manasız savaş.
Şansını fazla zorlamanın bir manası var mı? ..
Bilmiyorum! ..
Bilemiyorum! ..

Kerim BAYDAK