Elbet Şiiri - Aykut Tuzcu

Sevdanın yükünü tüm acımasızlığınla omuzlarıma yıkıp gittiğinde
Serin bir nisan havası esiyordu İstanbul'da.
Bahar gelmişti tüm güzelliğiyle şehre,benim gönlümde ki 'sen' solarken.
Gidişinin üstünden kaç mevsim geçti unuttum.
Herşeyi unuttumda
Bir yüreğime bıraktığın sıcaklığı,
Birde gözlerinin buğusunu unutamadım sevgili..
Ben senin için hayatımı temize çekmişken,
Böyle gidişler yakıştımı sana?
Hani hiç gitmeyecektik birbirimizden,
Birbirimizi özleyecektik yanyanayken..
Sahi,aynı bardaktan su içmeyi bırakalı ne kadar oldu ey sevgili?
Dedim ya unuttum sen gideli mevsimleri..
Belki bundandır böyle boynu bükük kalışım,
İçtiğim suyun bile artık t/adını alamayışım..
Şimdi yoksun işte!
Sensizliğin girdabında nasıl çırpındığımı,sana nasıl anlatayım ki! ?
Anlatsamda,anlayamazsın...
Um/arsızca çekip giden sen değil miydin?
Seni nasıl sevdiğimi haykırırken ardından
'Unut beni b'aşk'asıyla ol' diyen yine sen değil miydin?
Nasıl unutayım seni,
Kalbim hala senin esirinken...
Ne kadar kaçsamda 'o' kadar y/anımdasın
Aldığım her nefeste,canımda k/anımdasın.
Gittin mi şimdi sen?
Gittiğini s/anarsın!
Bilmiyorsun sen sevgili,
Ömrümün son gününde bile yanımda olacaksın.
Eğer gerçekten bekliyorsam ve seni seviyorsam
Sende bir zamanlar dediklerini unutmadıysan
Elbet döneceksin...