Elbet Şiiri - Şiirimsi Adam

kömür karası bir yolun sonunda
varılır gözelerine nehirlerinin...
çağlayanlardan dökülen bir köpüğün
duruluğuna karışır içinin beyazlığı...
bulunur ucunda bucağında
nefesin bir kereliği
o sonsuz ummanında...
dört dağın ortasında
yaşlanırken o
dünya harici coğrafya,
kavuşma mimvalinde aşıp
yangınlar ortasında kalmış ormanı,
ellerinin üşümesini durdurup
en ince damarlarından,
tembur tınılı türkülerin
ilminde yürürken yine
yarık asfaltların kenarında,
bulurum bir gün
seher sabah uykularından
uyandırmadan seni...
elbet bulurum...