Elbet Şiiri - Seçkin Tok

elbet vazgeçeceksin

unutuldu mu zannettin o günlerin endamı
gözlerinin sineme süzülüşü

her bakışın ayrı girdap
tüm anımsamalar minnetli değil mi maziye

şu ana mahsus
geriye kalan ne varsa…

bilmiyorum sanki hı?
unutuldu bekleyişler, gün aşırı bakışlar

şimdi eminim
elbet vazgeçecek
er geç
süzülüşü gözlerinin sineme
kanıksanmış bakışların

oysa şimdi eminim
unutulmaya infazlı her tane bakışın

ne kadar çabalasa da boş
değil mi

sen yakmadın mı yüreğime asılmış
-ve tarafından esirgenmiş-
fotoğraflarını birer birer

elbet dediğim gün bugün

bugün seni yitirdiğimi anlatıyor
ki
sen istedin;
istedin olmadı
elbetlerle geçiştirildi bir köşede

şimdi gör ki
unutuluş anın çoktan mazide
seni aldı, götürdü
ve şimdi
tüm minnetler mazide arkadaşın
korkular ve her sinişi göz yaşlarının
birer birer…

bulutlanacaksın

bu resmi kendi ellerinle çizdin

elbet vazgeçersin dedimse de
imkansızı elde ettin

kutluyorum seni

ve yalnızca kalıyor bebek yüzlü geleceğimize
tek hatıra
kutsanmış geçmişimiz…

unutulmaya mahkum edilmiş yüreğin…