Elbet Şiiri - Şefik Akboğa

Kervanı üzdüler yolda yolakta
Pusuyu kurdular her bir durakta
Yiğidi vurdular dar bir sokakta
Hesabı gün gelir sorulur elbet

Öğütür insanı hırsın dürtüsü
Avutur insanı dünya döngüsü
Cehennem üstüne sırat köprüsü
Vakti geldiğinde kurulur elbet

Yiğitler ok atsın çıksın avlansın
İsterim büyüsün toyu toylansın
Bahtı yazan kalem kendi utansın
Herkesin kalemi kırılır elbet

Koşup gidende var, yol yürüyende
Çok insan öğündü bu değirmende
Verilen şu ömür tükendiğinde
Toprağın altına konulur elbet

Hani nerde eski beyler ağalar
Hepsini şu kara toprak ağırlar
Sözümü işitip duysun sağırlar
Zalimlerde birgün yorulur elbet