Elbet Şiiri - Malik Çekmegil

Ellerini aç sen göğe doğru,
Amin diyen, çıkar elbet!
Alem yanlış olsun, sen doğru;
Kıymet bilen, çıkar elbet!

Sen sıcak tut daima elini;
Öksüz bir baş, çıkar elbet!
O kadar da dert etme kefeni;
Seni örten bir kumaş, çıkar elbet!

Aptallaştırılınca insanlık, firavun gibi;
Bir Musa daha sudan, çıkar elbet!
Calut için hazırla topu, tüfeği;
Bir Davud daha sahradan, çıkar elbet!

Bağlanma bu kadar, burası dünya,
Vakit dolduğunda canın, çıkar elbet!
İstersen asilzade ol istersen parya;
O mahkemede hesap soranın, çıkar elbet!

Hele bir sabret, isyan etme hemen;
Derdi veren, derman verir elbet!
İşte sarp yokuş; kazanandır onu söken,
Yolda bir bardak su veren, çıkar elbet!

Efendim!
Binbir fırka olmuş, bak ümmetine;
İpine sımsıkı sarılan, çıkar elbet!
Malik’in içi yanar bu milletin haline;
Bu yangını söndüren, çıkar elbet!