Elbet Şiiri - Sebahattin Karadaş

GECE BİTER DOĞAR GÜNEŞ,
KIŞ TÜKENİR YAZ GELİR

Türk Yurdunda sönmez Ocak, Altaylardan köz gelir
Solarsa Turan’da tek Gül, gönüllere güz gelir
Tohum dal salar Söğüt’te, Çağ açar Sultan Fatih
Akınlarda alperenler, meydanlardan toz gelir
Üç kıt'ada bir Muhteşem ihtişama göz gelir.

Sel misâli sevdam dolar, Ebed-Müddet gölüne
Vurur şavkı Ay-Yıldız’ın, şehidimin Al’ına
Gölgesinde hür büyüdük, gür Çınar’ın dalına
Gelir balta bir nankörden, bir yerine yüz gelir
Varınca dallar secdeye, alın gelir yüz gelir.

Sevdalıyım bu Vatan’a, bu sevdama hız gelir
Güzelliğin tarif etmek! Güzel sözler az gelir
Türk’ün destan türküsüne, kopuz gelir saz gelir
Haykırdıkça ozanlarım, sarp yamaçlar düz gelir
Bu Millet’te sen ben olmaz, birlik için biz gelir.

Milli kültür, milli şuur, ruhumdaki vakarım
Fırat, Dicle, Aras derdim, mahzun mahzun akarım
Her damlası yarar bağrım, arşa çıkar efkârım
Hançer saplar bu sîneme, dağlanmaya tuz gelir
Kor düşünce yüreğime, Kafdağı’ndan buz gelir.

Milletime pusu kurar zihni kara haydutlar
Siperdedir geçit vermez serdengeçti bozkurtlar
Kardeşliğe türkü yakar sevgi dolu umutlar
Dokuz Işık ilham verir mefkûresi öz gelir
Başbuğumun emrettiği birlik dolu söz gelir

Ey Hakkakul! Gönlündeki ülkü takat dizinde
Dâvân büyük, yolun Hakça olsun sevdan sözünde
Sıkıntılar elbet geçer, ne bu telaş tezinde?
Gece biter doğar güneş kış tükenir yaz gelir
Zalimlerin bize zulmü, tırıs gider vız gelir.