Elazığlı Mustafa Kaya Şiirleri - Şair El ...

Mevlana’ dan
Mesnevi’den okudum
dile geldi
mana dilim
suya vurmuş nakışlar misali
başladım konuşmaya

bir sevdiğim olsa
beklese beni
yorgun ve üşümüşüm
yolum uzak
onu düşünürmüşüm
içim ısınırmış

her şeyi karaladım
rüzgara bırakılmış gibiyim
mor bulutlar beni anlıyor
aşk yetimiyim ben

taştan bir dünyada
yeni ay gibi yüzün
gözyaşların
kendi gecesinde kayan
bir yıldız olmalı
bazen

çehreni gördüm bir gün
her sevinci virane olmuş
bir kuyudan su çekmişsin
kaybolmuş aşkların varmış gibi
acıları paylaşmıyordu yüzün
nisan yağmurları vuruyor

nerede olduğunu bilemeyecektim
yağış bulutlarını görmeseydim eğer
yaşanmış saymayacaktım
düşmeseydim gökkuşağı sevdana
gün batımı aya tutulmazdım
okuduğun şarkıları duymasaydım

yıldırımlar taşıdım içimde
sıkıntılar çektim şehirlerde
avare ve yalnız ruhum
yapayalnızlığımın derdinde..
ve,
karanlık gecelerin

artık biliyorum
zehirli zamanın med cezirlerini
esneyen kış günlerini

arıyorum kendimi boşluklarda
zeki bakışlı bir kuş gibi

durmadan ağlayan bir kalbim var
hayatın kıvrımları ahtapot gibi
birinden kurtulsam kollarının diğerine tutsağım
her sabah yeni bir gün hayali kuruyorum
kabuk bağlayan yaralar gibi suskunluklarım
sancılarımı bilmiyor insanlar

kimseyi tanıyamıyorum
herkes yabancı
bu kentde
vurulup düşsem yere
kaç tekme daha yerim
açlığımı bastırsam