Elazığ Şiiri - Tonyalı Hasan Küçük

Etrafını uzaktan saran yumru dağların,
Eteğinden rengârenk süzme halım Elazığ,
Demet demet süs gibi türlü meyve bağların,
Bağlandım gülşenine çözme canım Elazığ.

Bir yanında Cip Gölü, diğer tarafta Hazar,
Keban kuşatır seni, yarım adaya bozar,
Balakgazi parkında otur da eyle nazar,
Gel de bu manzarayı gezme canım Elazığ.

Evliyalar diyarı, Harput’taki esini,
Etrafında göllerin, eksilmez su sesini,
Pırıl pırıl havanla o güzel nefesini,
Soludum içimdesin, bezme canım Elazığ.

İnsanların selâmı verir içten, özünden,
Konuşurken bir baldır akıp giden sözünden,
Bana verdiğin güzel anıların yüzünden,
Sakın sitem edip de üzme canım Elazığ.

İnan, istemeyerek ayrılmışım ilinden,
Zannetme ki düşersin aşığının dilinden,
Hasretin kaplar beni yüreğimin selinden,
Sana uzağım diye kızma canım Elazığ.

Sen beni benden aldın, kendine eyledin yar,
Ruhumda İremleri donattın diyar diyar,
Sana ancak cennetin ahengi benzer, uyar,
Senin aşkınla doldum, sızma canım Elazığ.

Toprağında gezdiğim, ayak bastığım yerler,
Özlem olur içimde, hayalimde tüterler;
Hatıralar kalbimde destanlaşır giderler,
Sevgimden şüphe dahi sezme canım Elazığ.
(2000)