Elanın Uykusu Şiiri - Murat Kılıç 2

Daha başlayalı ne olmuştu ki bu rüyanın,
En güzel yerinde bıraktın beni ey ela.
Kendi dünyana dönüverdin, mutlu musun?
Şimdi hangi rüyadasın söyle ey ela?

Senin için yangınları bağrıma basmıştım.
Yüreğimde çarpan bir yürek var sanmıştım.
Aydınlığımı karanlığına adamıştım.
Kara hançerin deldi bağrımı ey ela.

Yokluğun sersemleştirir ruhumun her yerini.
Suskun gözlerim dalgınlıkla bekler ellerini.
Hasretin başa bela umarsız gemilerini,
Yüreğime demirleyip gittin ey ela.

Kimseden eser kalmadı bu kalbimde.
Sadece senden bahis var bil her demde.
Aylar yıllar geçsede şu deli divanemde,
Unutmaki bir tek sen varsın ey ela.

Artık uyku istemiyorum yaradandan.
Nefretle dolup taşan bu dünyadan.
En mühimi; sensiz olacak bir rüyadan,
Hiç ümit beklemiyorum ey ela.

Silemedim kaderimin suskun duygusunu.
Yenemedim yalnızlığın sitemli korkusunu.
Ne yaptıysam uyandıramadım uykusunu.
Uyuyor, uyuyorsun, uyanmıyorsun ey ela.