Elam size sofdağları Şiiri - Mehmet Türkan

SELAM SİZE SOF DAĞLARI

Selam size sof dağları,
Selam Sarıkayalar,
Sof yaylası, ıssız gece, selam size…

Ben mi?
Selamsız şehirlerden geliyorum
Selamsız yüzler, selamsız sokaklar
Gezerim işte böyle!

Zamanın çürümüş meyvelerini toplarken
Uğrarım ara sıra…
Dertlerim depreşir de
İlgisizliğe, duygusuzluğa, saygısızlığa dolanırım.

Vurgun yemiş bir gönül serserisiyim ben
Issızım, sessizim, kimsesizim.
Nasıl yaşanır bu dağlarda, yaşamak nasıl sıralanır.
Ömür dediğin ne ki
Bahar, bir daha bahar, bir yaz, bir kış
Soğuk-sıcak ve kar.
“Dağlar bir şey bilmezler” sanmayın
Acıların yaşam dilidir buralar.

Yakılacak senin ellerin sevgili
Çarmıha gerilecektir dilin,
Ne kadar sevecendik oysa
Ne kadar sıcak,
Ne kadar serin
Ne güzel dünyaydı bu dünya
Henüz çok tazeyken şu mezar toprakları
Yapraklar daha yeşildi bir zamanlar

Selam size Sof dağları
İzin ver gölgende kalayım bu gün
Bu gün hiç dokunmayın bana
Bırakın ağlayayım.