Elalem Şiiri - Hüseyin Muşmal

Elalem
Kimsenin tavuğuna kış’ım yok benim,
Yarışla koşuşla işim yok benim,
Yaban sofrasında dişim yok benim,
Ben kendi nasibimi yerim, içerim.

Elalem denilen zümre ne derse,
Tersini yaparım, canım isterse,
Boynumu eğerim, rızkım biterse,
Yalnızca Allah’a elim açarım.

Her doğru, her yerde söylenmez tamam!
Lakin ben buna da fazla inanmam,
Yanlış karşısında asla susamam,
Ne kendimden ne de serden geçerim.

Kimisi doğruyu susmakta bulmuş,
Kimisi sabırla şükürle dolmuş,
Kimisi her devrin adamı olmuş,
Böylesinden köşe bucak kaçarım.

Eşref’im dilinden geçeni söyle,
Serersin ortaya nedendir öyle,
De hele dermanı olur mu böyle?
Demezsen derdini ben de n’açarım.