Elais VIII Şiiri - Hasan Odabaşı

her şey
herkes neden sustu elais...

kozamı delip çıkamadım mı
yani kelebekler kadarda mı yaşayamadım...

gün
güneş haram mı bana elais..

bir aşufte tenden kayan
hoyrat ellerin sıyırdığı bir avuç çul parçası mıydı gülüşüm

örtebilecek miyim cümle ayıpları
günahları yama gibi elais...

şimdi gözlerime kapattığım lirik ezgileri
kasabanın kekik kokulu dağlarında rüzgarlarından dinle...

kan kesilmiş göksu da
yakamoz yangınlarının sızısı parmak uçlarından akarken
içine aldığın en son nefesinin sıcağında duy beni duy elais...

kelimelerin gölgesinde
ölmüş koca bir sevda sus değmiş diline kurban...

yıkılası dünyanın gamını yüklenip
kanatlarındaki tüm renkleri döktüm sen göğüne
bal damlası gözlerindeki gök kuşağı sevinçler gibi elais...

elais avluda koca çınar gölgesinde
göğsünün sıcağında kokunu içime çektiğimde

yeni doğmuş masum bebeği öper gibi öp
soluk pembe yanağımı öpte uyut...

uyut beni
araf zamanı kanatlanır ruhum
tenine günah bulaşmamış melekler gibi uyanırım sana elais...