Elais Şiiri - Hasan Odabaşı

elais ...
zaman eskisi ardında bıraktığın kıyısına tutunmuş hüzün
yer yer acılar ve sancılar aynaların ardında sır solgun tebessüm...

sözler
dökülmüş dudağından saçılmış kalmış bir ucunda yarınların
acısı İhanetlerin kalın bir iz derin bir çentik...

elais....
ıskalanmış sevdalar yanmış yıkılmış hissiz duygular
ve sevda sığınmış köhne kuytuya eller arasında bir çift göz...

yüz...

suskun susmuş işte dudaklar..

kaldırımların hafızasında yok adımlardan gölgelerden seslerden
hiçten bir iz yok ...

ömür artığı...

kaç bahar kardelenler
ardında yaz zambaklar beyaz güller

mevsim hazan sarı hüzün...

düştün nefti sabahlara sen elais damla damla
topraklara eylül de yağmurlar gibi düştün...

tunca kesmiş yeşil tılsımı bozulmuş renkler renksiz
yarınlar yarınsız belkiler belkisiz katran karası geceler ve sen....

her hali bir ömre bedel ela...
usunda gölgelerin kuytular ve sen

elais ah elais.....

teninin sıcaklığı bir de
o bahar tazeliğindeki yaban gülü kokun
al gelincikler kadar zarif edan efil efil gecelerimi kucaklayan nefesin
bir yudum soluk arasında bir nefes iki dudak arasına sığdırılmış bir ömür
bir öpüş ve öpüş...
.................... ki bir ömür...

kor alev dudaklarında yanarken
titriyor dudakların kesik kesik nefesin her soluk bir ömür

elais ela ah elais....
yanıyorum işte alev ateş gece

ellerin ellerim....

güneş kadar yakan dudakların deli dalgalı denizler gibi sinen
gelgitler medcezirler kayboluyor odamın duvarında sevişler titreyişler....

saçların uçsuz bucaksız ovalarda sarı sıcak buğday başakları gibi
dalga dalga saçların ah saçların...

yastığımda kokun
içimde aldığım son nefes sen elais dudaklarımda dudakların...

düştü bakışlarımdan gözlerin ve sen ela...

giderken ardında bıraktığın sadece bir avuç bakış
hüzün satır başı beklenmedik son için bitti korkular kuşkular...

yanlızlık aşılıyor kara kış beyaz beyaz düşüyor üşüyor umut
titriyor ayaz düşerken gözlerimden sen elais ...

bitiyorum ben bitiyor mevsim ve sen ela ...

Hasan ODABAŞI