Elais IX Şiiri - Hasan Odabaşı

gökkuşağı sevinçli bal damlası
gözlerinden yüzüne yayılan sevinler elais

gamzelerinin çukuruna pervasızca dolan gülüş
nar kırmızı dudaklarına değen biricik buse

alev ateş tenine dokunan bir tek öpüş
bir ben olmalıydım bir ben elais...

körfez tutuşup tunca kestiğinde
lacivert yaz akşamlarında mehtabın

deli seyirtmesi yıldız yıldız gökyüzün
denizlerinde haylaz yakamoz oynaşması

durmaksızın deli deli adımı kumlara yazdığın
bir ben olmalıydım

bir ben elais...

soluduğun
içine çektiğin sıcak o bir yudum nefes

için yandığında
kana kana içtiğin yudum yudum suyun

ocağında tüten duman
sofranda kurumuş bir lokma ekmeğin

Koca ömürde
yaşanmış tek bahar ben dalında biricik gül

yorgun gecelerine sabah
yine ben olmalıydım ben elais...

elais mavi gökyüzü ben beyaz bir bulut sen
Sağanak yağan yağmurlar ben gökkuşağım sen

Dikenli kurumuş dallar ben o dalın biricik gülü sen

Gülü sen olmalıydın
çeperine düşmüş çiğ damlası ben elais...