Elagözlüm Canverenim

Elagözlüm Canverenim

Ela gözlüm, nur yüzlüm, canım can verenim
Bir sonbahar sabahı, henüz on bir yaşında
Çerek asır önce, seni dağlar arasında,
Ürkek, çoşkun akan ırmakta yüzen bir yaprak gibi,
Korkular içinde, hüzünleri önüme alarak ayrıldım!
Yağmur damlaları akıyordu senin benim gözümden
Git diyordun oku, adam ol benide kurtar..!
Kurtarıcı gözüyle bakıyordun bana, ben ayrılığa dayanırım...
_Oku oku ki benim yerimede oku, ne istiyorsan o ol..!
Aslında çoşkun ırmaklar durur, dağlar kavuşmaz;
İnsanlar birbirine ölüm olmazsa kavuşur.
Biz ela gözlüm, nur yüzlüm, canım, can verenim,
Annem
Ne hikmetse kavuşamadık, akan sular bile denizde kavuşur...
Sonsuz olan orahmet, toprağa düşmezmi?
Sevgi neredeydi, ne idi, gönlümüze gömdü,
Sonsuz sevgi bir saç teline bağlı bir yalanmı?
Yalan değil can verenim, annem yalandeğil... ele gözlüm
O sonbahar günü ayrıldık ama yalana gömedik sevgiyi
Büyütük okşayarak bir bebk gibi özledik,
Ekin tarlalarında açan gelincik çiçekleri gibi gerçek,
Kırmızı, beyaz, siyah kadar dimdik...
Elagözlüm, nur yüzlüm, can verenim, sevgi arkaya bakmadangitmek değil,
Severken, sağ iken bir arda olmak, gülmek
Biz o gün tamemen ayrılmışız, canverenim, ele gözlüm,
Değil gül yüzlüm,nur yüzlüm, ela gözlü annem
Uzaklarda olsakda gönülce bir birimizle yaşıyoruz
Senden ayrılınca ele gözlüm, acılar, hüzünler içinde buldum kendimi...
Hayatta insan bilinmezleri yaşamaktan korkmazmış!
Hesapta olmayanlar gelip geçti başımdan
Korumasız, can verenim ceheneme direk oldum
Minicik beynim ağır ağır, gıram gıram tartı ayrılığı,
Senden ayrılınca ele gözlüm acılar, hüzünler içinde buldum kendimi,
Kilometirelerce uzağa ulaştığımda anladım asıl ayrılığı..!
Doğcak güneşler doğarken hiç üzerime doğmadı,
Canverenim, ele gözlüm, nur yüzlüm annem
Neredeydik, neidik, nasıldık yanan yüreğimiz!
Akacak göz yaşlarının, akacak göz yaşlarımızın hesabını yapamadık..!
Elerimizi, ayaklarımızı oynatıyorduk ustaca
Neden kavuşamıyoruz ela gözlüm, nur yüzlüm!
Buruk bir acı içimde, hüzünlü bir tebessüm yüzümde
Kalçalarım kırıldı... kollarım bedenimde
Kayıp olmuş, ölmüş diyorlar benim için can verenim
Haberleşmedik, habar veremedim annem, nasıl verebilirdim ki!
Vucutuma bir el devamlı vuruyordu,ben bağırıyordum
Bir dil onurumu kırıyor, gelmişime geçmişime küfür ediyordu...
Konuşmuyordum bağırıyordum, kıvranıyordum, dil yarası yüreğimi parım parça etti
Açlıklar annem, yoksulluklar senin ellerinde tanırsın!
Tencerede yemekler yerine taşlar kaynıyor..!
Bela geliyorum demiyor ki, geliyor hiç sormadan
Ben hiç veremedim binlerce sorunun cevabını anne
Ela gözlüm sana hesap sormaya değil,
Ayni yered, bir arada bulunmaya, kollarında uyumaya,
Kalabalıklar içinde korkuları, yanlızlığa adımlıyorum
Ela gözlüm nur yüzlüm, can verenim daha yakınolmaya geliyorum,
Gözlerimle gözlerine bakıp bana dokunurmusun anne.

Hürmüz Demir Söğüt
Kayıt Tarihi : 5.5.2008 20:05:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Hürmüz Demir Söğüt