Elâ Yeşili Gözleri ¹⁶⁹
Ansızın buldum kendimi öylesine yüreğinde
Sıcacık yumuşacıktı içi sevgi huzur dolu
Yeşile çalan ela gözler sevdalı bakıyordu
Duygularında sesinde bir hasret vardı hasrettim
Gürbüz'üm çıkmak istemedim kaldım o yürekten
Kovmadıktan sonra orası oldu benim mekanım
Yemyeşil cennete giden yol gibi elâ gözleri
Düşer peşine bende giderim niye gitmeyim ki
Kayıt Tarihi : 18.4.2021 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!