Ela iz düşümü Şiiri - Rafhet Candan

Gidiyorum dedin
dedin de “nereye gidiş”demedim
biliyorum ki dönüşe bilet kestin
yani dönüş içindir her gidişin

ne hoş değil mi macera arayışın
gökleri arşınlayışın dünyevi duygularda
ve aşkın bu kandil gecesinde
vuslata adayışın kendini

gidişler ve gelişler
seni anlamaz çağın yortusunda
her gelen iki kere gitmiştir
bir dünyadan bir de kendinden
istediğin yerden istediğin kimseden
geçmek mubah belki geçebilirsinde
yalnız büyük günahtır
vazgeçmek sevgilerden

çok şey sandın kendini değil mi
şu ağaca bak hele şu sarmaşığa
kırların atlası içinde ürkekliği
dal uzunluğunda arşa dayandı sivriliği
hırçın devinimlerde kelimelerin
tatlı tuzlu mayışmış duygulardı
seni ulaştıran kıyılarına hasretin

ela iz düşümlerindeyim imge sokumlu
yutkunuyor şafağı her sabah haramiler
ışığın at toynaklarında vuruluyor ses
uzun ve yeleli atlar
ve kısa etekli hayallerin bakışları
göklere genişleyen düşleriydi insanların

sen“gidiyorum”dedin
git demedim bile
sese ulanan baharın güz yamacında
ışık tur dağındaydı ilkin
sonra içime dokundu
kamaştı içimin tüm yıldızları evrende
ve sen aydınlandın bu gidiş gelişlerde
her karışında kalbimin.

ilkin kıyamet gibi koptun
sonra sevdan içime yıktı depremini
evren yıkıldı sanki
paslı bıraktı kaderin ellerini
kuşlar uçuşurken vurulur kimileri
sabaha kadar anlıyor musun
yanarım ve yeniden diriltirim
o ölmüş özlemini