Ela gözlüm Şiiri - Mehmet Bildir

Ela Gözlüm

Kalbimin Tek Varisi

Bilmezdim…
Bu karanlığın içinden çıkıp, melek yüzlü bir yâre tutulacağımı.
Sessizce yürürken,
Bedenime vuran rüzgârların fısıltısında
Sana doğru yol aldığımı fark etmeden geldim.

Gözlerini ilk gördüğümde,
Kaderimin yeniden yazıldığını hissettim.
Seni seviyorum…
Bir de seni sevmemi seviyorum,
Ela gözlüm…

Ela gözlerine her baktığımda,
Okyanuslara açılıyorum,
Küreksiz bir sandal gibi,
Masum bir çocuk edasıyla
Dinginliğinde kayboluyorum.

Bir kadını böylesine sevmek,
Binde bir ihtimal bile değilken,
Ela gözlerin değdi gözlerime —
Ve ben,
Kendimden habersiz bir aşkın tam ortasında buldum kalbimi.

Seninle aşkı tattım;
Seninle mevsimleri öğrendim…
Sıcaklığınla baharın en durusunu,
Yokluğunla kışın en keskinini yaşadım.

Baktıkça sana,
Göklerde yabani kuşlar gibi
Kanat çırpıyor içimdeki çocuk;
Nereye gittiğimi bilmeden…
Aklım bir karış havada,
Kalbimse seninle aynı ritimde çırpınıyor.

Hiçbir şey umurumda mı?
İnan ki, değil.
Ne dert derman,
Ne de ak sakallı bir dedenin duası çare…
Çare sensin.
Sensin gözlerimin elasında gizlenen umut.

Bırak ay gitsin,
Sen kal benimle,
Ela gözlüm…

Oturmuşum, denize karşı seni düşünüyorum.
Seni düşündükçe
Kendimi kaybediyorum,
Ve gözlerinde gözlerimi arıyorum.

Ela gözlüm…
Seni sevmek,
Benim için bir mucizenin ete kemiğe bürünmüş hâlidir.

Senle ben,
Ak ile kara gibiyiz belki…
Ama sensiz ne doğmak istiyorum,
Ne de batmak…

Kitabımın son sözü sensin,
Kalbimin tek varisi…
Ve ben,
Sadece seninle tamamım,
Ela gözlüm.

Mehmet bildir
12.28.24