Ela gözlüm Şiiri - Saffet Çakır

Gülüşün gülistan, dolunay yüzün
Gönül yamacımda gül ela gözlüm
Bir hicran yarası, bir eski hüzün
Tek Şirin'im sensin bil ela gözlüm.

Aklıma düşerken şimşekler çakar
Hasretin, bu vücut şehrimi yakar
Her demde göz yaşım firkate akar
Uzat ellerini sil ela gözlüm.

Sade bir çiçektin, sevda bağında
Gönlümde demlenen gül otağında
Kevser mi süzülen al dudağında?
Bardağa doldur da gel ela gözlüm

Bir dua dilimde semayı yakan
Bir gülüşün var ki dağları yıkan
Gönül kovanımdan süzülüp akan
Dudağı şam şerbet bal ela gözlüm.

Hicran yarasıyla düştüm hüzüne
Hasret kaldım yine latif sözüne
Dolunay düşmüş de dilber yüzüne
Anlatmaya aciz dil ela gözlüm.

Dilimde kıvrılır, zümrüt bir nehir
Hasretin amansız bir keskin zehir
Aramızda dağlar, bir uzak şehir
Gözümden süzülür sel ela gözlüm.

Yar senin uğruna dağlar aşarım
Bir sabr-ı cemildir, hâla şaşarım
Sensiz uzaklarda nasıl yaşarım ?
Her günüm şimdiden yıl ela gözlüm.

Gözyaşım süzüldü iki satıra
Yazgımıza düştü bir yazı tura
Bu ömrüme senden kalan hatıra
Gönül defterimde kal ela gözlüm.

Ela gözlerinde o ulvi mâna
İlimden süzülür düşer irfana
Islak kalemini bırak ummana
Hikmeti gösteren yol ela gözlüm.

Mevlam birleştirsin etmesin ayrı
Sevda ibrişimi sökülmez gayrı
Düştüm bir nehire çıkamam gayrı
Uzanıp tuttuğum dal ela gözlüm.