Yalnızlığı alırken omuzlarıma
Umutlarımın bitişini
sensiz tükenişimi izledim
Hemde defalarca
Canım yana yana kan kusa kusa izledim
Sonra nemi oldu
Ayağa kalktım yürüdüm koştum
Ağladım küfrettim kendime
beddualar savurdum kendime
Canım yandı hiç dinmedi acım
***
Geçmedi öfkem
Oturup düşünmek istemedim seni
Çünkü biliyorum
Düşünürsem biterim kimsesiz
çocuklar gibi oturup bir köşede
ağlayarak sessiz bir uykuya dalarım
***
Tek tek kabullenmek
istemediklerim gelir aklıma
Mesela artık kimseyi bu denli
sevmeyeceğim kimsenin varlığına onu
hiç kaybetmeyeceğim gibi alışmayacağım
Sesini duymak için telefonun başında
dakikaları saniyeleri saymayacağım
Boynuna sarılıp kokusunu
içime çekmeyeceğim
Yüzünde kaç çizgi var saymayacağım
***
bütün bunları başkasında yaşamayacağım
Sensiz şiirlerimin boynu bükük defterim
buruş buruş kalemimin ucu kırık
Oysa nede güzel yazdım seni
defterim hiç bitmeyecek gibi
Unuttum bir anda bütün güzel şeyler
gibi hayalleriminde biteceğini
***
Şimdi söyle be can sahi bittim
mi sende sahi artık yokmuyum
ela gözlerinin daldığı yerde
Sensiz kahrolurum biterim belki sensiz
yaşarım ama cehenneme döner hayatım
Gitme ela gözlüm gitme
Gidersen gündüzlerim kararır
feryatlara boğulurum gidersen
sonsuza kadar susarım gitme
Kayıt Tarihi : 17.1.2018 17:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yarım Kalandua](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/17/ela-gozlum-112.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!