Ela gözlüm Şiiri - Mikail Dede

Eflatun yağmurlar,
düşsün üzerimize,
lacivert kanatlı,
melekler,
sarsın ruhumuzu.

Etrafımızda,
nağme nağme,
bülbüller ötsün,
gökkuşağı,
rengarenk,
sarsın kırmızı,
gül bahçelerini.

Dalalım,
eflatun düşlere,
yaşayalım el ele,
gamsızca, takmadan,
mavinin tüm tonlarını.

Aşık olalım,
okyanusu berrak mavi,
yansıtan tebessüme,
yankılansın tüm
bestelerim şiirlerim
asuman,
gülüşünün ela gözlerinde.

Öyle aşk ile,
gülümseyelim ki,
tüm gülüşler bizi kıskansın.

Sırf seni,
görebilmek için,
koştum sabah gece,
durmaksızın,
dikenli taşlı yolarda.

Ayaklarım kan revan olsa da
düşüp sızlasa da dizlerim.

Kelepçeli ellerim,
prangalara vurulmuş ayaklarım,
koşarım gündüz gece demeden.

Hançerli yüreğim,
derin yaram kanasa da,
sevmeliyim seni ela gözlüm,
sevmeliyim seni özlemin bağrında.

Güneş doğarken,
karalara düşerim,
Ela gözlerin,
gözlerime doğmayınca.

Bir haber yolla,
bir ses ver,
nefesinle kulağım,
çınlasın hasretine son,
melodi eşliğinde,
kavuşayım ela vuslatıma…

Suskun //