Yıllar önce bir sahil kasabasında, bir sır yitirdim.. O andan sonra ne bana, ne de başkasına ait olacak bir sır.. Doğanın onu saklayacağını biliyordum.. Bu, inanmak değildi; doğayla ruhum arasında yapılmış gizli bir anlaşma gibiydi.. Yıllar geçti.. Bu, bizi birbirimize bağlayan bir tılsım..
Doğa bana bir parçasını verdi.. Bunu, firavun kadehinde bir zehir gibi sundu adeta.. Ben o zehri içtim içeli “ben” değilim artık.. Bu duyguyu tanıyor musun ela gözlü kadın? Yaşayabilmeni isterdim..
Bazı şeyleri anlamak için yaşamak gerekir..
Bazen, anlamak için, yaşamak bile yetmez..
Fizikçiler, aynanın bize bakan tarafıyla, arkasında kalan tarafındaki görüntünün aynı olduğunu söylerler.. Hatta iki taraftaki her iki görüntünün aynaya olan uzaklıklarının da aynı olduğunu söylerler.. Düşünüyorum da, acaba hangi fizikçi aynanın öbür tarafına geçmiştir bugüne kadar? ! ! Hatta geçmiş olsa bile, geçtiğinin bilincine varabilmiştir? Aynanın bu tarafıyla, öbür tarafının aynı olduğunu
savunan biri için, öbür tarafa geçince ne değişir ki?
Bazı şeyleri anlamak için yaşamak gerekir..
Bazen, anlamak için, yaşamak bile yetmez..
Tanrıyla aramın iyi olduğu dönemlerden birindeyim. Bu aynı zamanda, dış dünyadan soyutlandığım dönemlerden de biri.. Tanrı, sanılanın aksine, yaşadığımız evrende değil, yaşattığımız evrende varlığını sürdürüyor..
(Hangi evren insanın taşıdığı evren kadar sınırsız ve zengin olabilir ki?) Big-bang’ten önce de yaşam vardı ela gözlüm.. (İnsanlar, yaşamı, canlılarla sınırlı tutarak aslında benliklerini sınırlıyorlar..) Yaşam, yaşadığı ve yaşattığı sürece vardı.. Ve yine, yaşadığı ve yaşattığı sürece var olmaya devam edecek..
Seni yaşatıyorum ela gözlüm..
İçimdeki evrende..
Tarla kuşlarının şarkılarında..
Başakların günbatımındaki kızıllığında..
Aynalarda; suretin suskunluklarında..
Hakister sevdaların zamansal ve duygusal sonsuzluğunda..
Ve hatırlarsın ki,
Toprakta, deryada, semada, odda, canımda, canımdan öte bir yerlerde..
Kelimeler, benliğimi sınırlıyor..
Ela gözlü yar! Sabaha dek sürecek bir şarkısın sen!
Artık susma zamanıdır.
Sibel Berfin GürsoyKayıt Tarihi : 3.1.2009 21:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!