Elâ Gözlü Ceylanım Şiiri - Hanifi Kara

ELÂ GÖZLÜ CEYLANIM

Can oldun, cânan oldun, henüz daha görmeden
Aklı başımdan aldın, elâ gözlü ceylanım.
Beni kalbimden vurdun, o sevecen tavrınla
Uzakken yakın oldun, elâ gözlü ceylanım.

Rütbe nemize gerek, bâzı şeyler erlikte
Her an kolla, gözetle, güzel şeyler dirlikte
İkinci baharında, rûhun ile birlikte
Gönlünü bana verdin, elâ gözlü ceylanım.

Dâveti alır almaz, mesajımı tıkladın
Elinde değil ki bu, beni derhâl ekledin
Bir gün gelirsin diye, sen yolumu bekledin
Sonunda beni buldun, elâ gözlü ceylanım.

Hayran oldum ben senin, o nazik dillerine
Rabbim nasip eylese, sarılsam bellerine
Sen gönlümü bağladın, saçının tellerine
Yoksa esans mı çaldın, elâ gözlü ceylanım…?

Maralım ol sen benim, gir gönlümün içine
Al götür diyârına, elâ gözlü ceylanım…

Hanifi KARA