3
Güneş yükseldi de yüzümdeki teşneliğe meylettim
Nefis benmiş bende edemedi kimseliğim
Yine bir ölçü gülmez tebessüme, yetimim
‘Ela!’ hükmüne eğilmek/ten geçmeliydik hep
Elimde eğleşen değnekler kederden örülü elif
Yerin gergefi işlerdi süreğen, meharic-i huruf saati
Güzel he irice gözünü açtı, takdir dağıldı lif lif
Yürek kenarı kızılca mezarlar üretti, serinde eşya
Tabiatı gereğince tecvidi medler nedense üç elif
Bir ölümün içinden yürüdüm gönül İskitçe rehin
Sızdım nihayet bende kalanlara, göremedim bir
Fıtrat kesrette kararlı, varlığına kabir
Teşneliğim ötelere, içimin kenarından baktım da
İçtiğim yetti birikmedi elimde
Artık gözlerim de koyu bahtım da
Sessizce öptüm kederi, bir öfke edindim kendime
Kayıt Tarihi : 14.7.2017 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!