Ela Şiiri - Mustafa Bakır

Aşk karanlıktır.
Göz gözü görmez oralarda.
Sessizdir, zifiridir.
Sonsuz bir siyahlık…

Bütün karanlıkları toplamışlar yine,
Kuşları da gönderdim gündüzlere,
Akşam usul usul damlıyor yüreğime,
Balıkçılar da topluyor takalarını.

Gözleri derya bir kız,
Yüreğimin kıyısına demirlemiş sandalını.
Kendimi bulamadığım kendim,
onun gözlerinde saklı.

Nereden gelmişti? Bilmiyorum.
Gözlerinden tanırım insanı,
Geldiği yerler elaya boyanmış olmalı.

Her yer o kokuyor buralarda.
Onu görünce;
memleketimin bütün çiçekleri hazır ola geçiyor.
Bana baksa canım çıkıyor sanıyorum.
Bu et parçasının içindeki ruhu;
işte o zaman hissediyorum.

Aşk karanlıktır.
Göz gözü görmez oralarda.
Sessizdir, zifiridir.
Sonsuz bir siyahlık…

Saçları…
Bir durup düşünüyorum…
Beni sarıp sarmalayan onlar mı acaba?
Aydınlıklar üzerine sıçramış sanki.
Karanlıklar çaresiz.
Güneş bile gıpta ediyor
Elaya çalan gözleri her kırpıştığın da;
serçeler uçuşuyor yüreğimde.
Onu bekliyorum yüreğimin kıyısında, her sabah
Güneş doğmasa da olur.
Bütün karanklıklar aydınlandı artık,
yeter ki o,
uyansın karanlıklara,
her sabah…