El Yordamıyla Şiiri - Elvan Mutlu

El yordamıyla yaşadım hayatı,
Dil yordamıyla ördüm fildişi kulemi,
Göz yordamıyla kokladığım gibi çiçekleri
Gizem yüklü hayat, el yordamsız nasıl yaşanır…
Sis bulutu dağılıverince insan hangi yalnızlık dolambacına saklanır…

El yordamıyla yaşadım hayatı
Çile burkuntusunun köşesine çöreklenmiş,
Yordamsız yaşayabilseydim yazar mıydım hiç şiir…
Göz kırpansız bir gönül yordamıydı apansız çıkagelen
Tutkunun girdabına düşmüş kimlik nasıl aklanır, nasıl paklanır…

El yordamıyla yaşadım hayatı
Tutkular berraklaştıkça göğerir öte kıyının yemişleri…
Sanrıdan doğmadır el yordamı, kalpteki kara delik çeker kendine
El yordar seni, sen yordarsın kimi, öteler anlar yordanacak ne varsa
Kendin olabilmek kadar da uzaksın öz benliğine, uçurumlar açılır, yollar kapanır…

El yordamıyla yaşadım hayatı,
Körebedir hayatın toplamı, kutu kutu pense
Hay senin eben ölse, ebeleme göbeleme, hayatı söbeleme
Kendi yalnızlığını arar gibi dokunur hayatın kıyısına köşesine,
El göz olmuştur, göz el; kimi görür, kimi dokunur, hayat el yordamıyla yaşanır.