El Yordamına Aşk Ve Bekleyiş Deneme Şiir ...

El yordamına aşk,boşa kürek çekmek gibidir.Aşk; emek ister,çaba ister,uğraş ister.O’nu nerede arayacağını bileceksin,aydınlatacaksın yolunu.Cılız bir ışık ile ararsan geç; kuvvetli bir ışıkla arasan, çabuk bulursun.Güneş ile aydınlatacaksın yolunu.O’nu ararken, önüne pek çok engel çıkabilir.Bazen buldum zanneder, sımsıkı sarılırsın bulduğuna.Dünyanın,onun ve senin etrafında döndüğünü zanneder, küçültürsün dünyanı.Pek çok badirelerden sonra,bulduğunun aradığın olmadığını fark edersin. Bu böylece devam eder.Küçük mutluluklar peşinde koşar,yorgun düşersin.Aradığını iyi tanıyacaksın; engeller yormasın,bıktırmasın seni.Önce kapıyı aralamayı dene,kapıyı açtığında el yordamına arama O’nu.Önünü öyle aydınlat ki, aradığını doğru seç; O’na ulaş ve mutlu ol.
Gerçek aşkı bulunca; Yunusça seveceksin.Aşkı, yudum yudum içeceksin.Kendini sorguluyorsun,nerde ben de ilahi aşk? Diyorsun.
İlahi aşk, başka.O’nun aşkı başka hiçbir şeye benzemiyor, adeta seni çağırıyor; Kulum, Ben uzakta değilim yakınındayım,Ben senin özünüm,Ben’i ara,Ben sende gizliyim, dua et, bak nasıl da rahat ediyor kalbin, duygu çöplüğünden nasıl da kurtuluyor, nasıl da mutlu oluyorsun,diyor. Ben, senin her gün Ben’i andığın beş vakitteyip. Ben, zikir içindeki alemde.Ben, kainatta,Ben düzendeyim,diyorsun.
Sen’i; peygamberin sevgisinde,sadakatinde, ümmetim diyerek gözlerini kapatmasında,çektiği çilelerde, onun güzel ahlakında gördüm.Sen’i, minicik bir çekirdeğine sığdırdığın kocaman dallı budaklı incir ağacında buldum.Sen’i gözyaşımda, hüzünde buldum.
Sen,en güzel şekilde yarattığın bakmaya doyamadığım cemaldesin,Sen alemde, alem Sen’de gizli.
Sen’in aşkın,bu minicik kalbe hem sığar; hem de sığmaz.Sığar, çünkü bu kalp o kadar muhteşem yaratılmış ki; tüm hüzünleri,sevgileri, kırgınlıkları sığdıracak kadar engin, gizli bir hazine.Sığmaz; çünkü Sen o kadar enginsin ki bu kalp Sen’i nasıl hapsetsin, San’a ulaşmada bir köprüdür ancak.
Sen’i seviyorum, kelimesi San’a duyulan sevgiyi ifade etmeye elbet yetmez,yine de bir başlangıçtır kulluk vazifesinde.San’a duyulan özlem, Yunusça dökülür bazen dudaklardan;