El Yordamı Şiiri - Muhammet Üresin

Zulasında son kalan bir kaç küçük umut ve duvarlara sinmiş kokunla bekliyor hala kalbim seni
El yordamıyla düşe kalka yürüyor sağa sola çarpıp duruyor senden sonra görmüyor hiçbir şeyi
Yolları sana çıkmayacak hiç bunu da biliyor ama bilmiyor faydası yok kaderi zorlamanın
Nasır tutacak belki zamanla kanamaz olacak yaraları ama şimdi tam sırası ağlamanın

Eskisinden daha güçlü dönerdi bu kalp oysa ki eskiden olsa aşk üstüne çıktığı her seferden
Pembeler eksildi gidişinle ilk önce onlar düştü düşlerimden ve tüm renkler kararıverdi birden
Kesilmeden yemeden içmeden iyice elden ayaktan düşmeden gel tut elimden yeniden istersen

Uzun uzun anlatmaya hiç mecalim yok ama sensiz bir öncekinden daha bir uzun sanki geceler
Durup dururken geliyor mu hiç aklına bensiz ne yapar bu biçare gibi uyutmayan düşünceler
Evsiz barksız suçsuz günahsız kaldı öyle ortada kalbim sahipsiz sanıp çok üzdüler ve üzecekler
Nerdeysen çık gel n'olur bir damla su ver bak gözümün önünde soluyor tüm düşlerim öldü ölecekler