El Yazısı Ayna Şiiri - Ali Özmen

Bu mide bulantısının birkaç lisanı var yokluğunda
Üzerinden sanki yıllar, otobüsler, uçaklar geçmiş
Aşırı flu bir ana eğilip nefesimi son kez bıraktım
O kadar tensiz kalmıştı ki şehrin girişi, gidişinle beraber
Nefessizliğim o kadar oturmuştu ki ciğerlerime

Nefesim derdin bana,
Cehennemde birkaç mevsimi ikna ederdim tenime
Söylediğim gibi kesildim, “Tanrı’nın” işaretlediği yerlerden
Aslında hiç susmamış olan bir dilsize hapsoldum sustuğun gibi
Yapraklar dolusu sonbahar ve münacatlar çekmecemde
Gönderdiğim mektupları yak kokunla beraber
Çünkü ben sadece sana gönderdim el yazımı
Çünkü kokun bu çağda benden esirgenen son biletti
Çünkü kondüktör bir ölüm meleği!

Bir tek saç telin kaldı ellerimde, bir kitabın arasında saklıyordum
Bir de baktım koca kitaplık mazmun bir kelime olup çıkmış
Ardından çok kitap yaktım, onları söndürmek için çok ağladım
Saklayabildiğim kadar sakladım git gide sanayileşen hasretini

Ellerime baktığımda artık sadece bir Akdeniz şehriydi gördüğüm
Uzun uzun küfretmek vardı şimdi sana uzun uzun sarılmak
Sonra birden bire aynalara koşmak vardı, tek başıma
Çünkü bir kere geçmiştik bir daha vazgeçecektik!