El Vurdu Beni Şiiri - Abdullah Tüzün

Bedenimde yeşil, bir erik gibi
El yur du yel yur du, sel yur du beni
Evleğimde yeşil, bir ferik gibi
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Oldum yeşilimden, hem de al'ımdan
Soldum bedenimden, bir de dalımdan
Seher yeli gibi, gün edalımdan
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Bir yel ile yere, düştüm yürüdüm
Düştükçe ellere, küstüm sürüdüm
Kuru bir dal gibi, yerde çürüdüm
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Nesine küsem ben, yelin nesine
Savurdu toprağı, gül sinesine
Gün görmedik ömrün, son nefesine
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Bir garip yolcuyum, kaldım bir anda
Eller menzil aldı, ben daldım handa
Sabır taşı gibi, durdum durdum da
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Beni vurdular ki, alır yerinden
Bir nefeste oldum, derdi derinden
Geçsem de feleğin, dert çemberinden
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni.
Derken toprağıma, birden alıştım
Hazan yaprağıma, yerden dalıştım
Artık ben de ele, bele çalıştım
El vurdu yel vurdu, sel vurdu beni...
Svg. A. Tüzün... 04.04.17 saat : 23.50