Acinin gölgesi vuruyor,Yüregime
Daglıyor içimi,Görünmez hüznüm
El ver dost, sen el versen,içim ferahlar
Kocaman kayalar altında kalmış gibiyim.
Mutluluk varmış ama; çok uzakmış bana
Çile agıyla sarılmış dört bir yanımda
El ver dost,sen el versen, dümyam belki degişir sonsuza
Kader çarkım döner belki mutluluk ve huzur okuna
Dertli başım, garip başim, ben hep aglamışim
Beyazlar ellerin oldu ben karalar baglamışim
Bir ölüden farksiz bir ömür yaşamışim, vayy başim
Şu gülmeyen yüzüme acırım,sevilmeyen yüregime yanarım.
Dagların ardında güneş doguyor,ben karanlıktayım
Ahlarım,vahlarım yankılanıyor,ben dipsiz bir kuyudayım
El ver dost,sen el versen,inan bende aydınlıga çıkarım
Günüm aydınlanır,dileklerim kabul olur bende cennetimde yaşarım...
14/01/2011 cuma
Melek TiryakiKayıt Tarihi : 13.3.2011 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!