El Vedası Şiiri - Alp Eren Türk

Ne elvedalar tanıdım, çoğu tanışmadan samimi
Gidenler geleceğim demiyor, kalanlar beklemekte yükümlü değil
Gemilerin arkasından el değil küfürler savruluyor,
Bu elvedalara mesafeler değil yalanlar sebep oluyor…

Şimdi elveda demeli,
Dudaklarında imza bıraktığım kadınlara,
Ve belindeki elimde hissettiğim kalp atışlarına
Duyduğum o bin bir sese, bir hisse elveda.
Sizleri tanıdığımda çocuktunuz, şimdi güzel kadınlar oldunuz
Kiminize yara oldum, kiminize ilaç
kiminize anı kimine ah
Teninizden çıkmaz parmak izlerim, paklasa da teneşir
Geçtiğimiz günler de geçmeyecek doğmasa da güneşin.
Her sevda birdir, yoktur ne benzeri ne eşi

Doksan bir model bir Mersedes otobüsün arka camlarından birinde hatırladım seni,
Titriyorken kafam yarı siyah bir camdan,
Acımadan geçti kalleş kaptan beraber ezdiğimiz o yoldan
Sen kokuyor hava hafif beyaz dumanlı bir egzozdan
Ve şimdi indim gidiyorum bir başka durağa, bir başka yola
Belki başka bir otobüse başka omuz ve başka kola.

Başka bir elvedada mutlak görüşürüz
O yüzden veda demiyorum
Her gözyaşın bir ölüm, her gülüşün bir ömür eder.
Sana veda demiyorum geçmemişim, çünkü “el” veda eder.