El uzatılıp tutulmaz gecen zaman

Bir gün yolculuk bitecek gönül kırmayın
Gönüllerden uzaklaşıp aşka hasret kalmayın
Yenen lokmaların tadını unutmayın
Vuslat vakti yaklaşınca keşke demeyin

Aşklar yalan derlerse söyleyene inanmayın
Tatmamışlardır gerçek aşkı yaşamı boyunca
Sevda bahçesinde açan çiçekleri de
Gözleri görmemiştir bile gün aydınlığında

Sevgisiz kalan yüreğin sevgi kaynağı olsak
Avuç, avuç yürekleri serinletip mutlu olsak
Sevda ’sız yüreklere baharı üflesek
Kalpleri yurt edinsek yâd edilip anılsak

Öyle içli, öyle derin, öyle yumuşak bakın ki
Unutulmayacaktır o bakışlar o içtenlik
O zamanki anılarda takılı kalır yel kovanlar
Güle hasret bülbül gibi, hasret kalmasın yürekler

Pişman olmayın zaman giderken ömürden
Ardından gözyaşları akmasın gönül gözünden
El uzatıp tutulmaz boşa giderken zamanlar
Sonra bir çığlık yükselmesin keşkeler le peşinden

Yaşanmışların diyetini insan kendisi öder
Fırtınalarla uğraşır mevsimlerin her gününde
Yaşayanlara özenip kanmayın o şaşaaya
Her insan derdiyle yaşar görünmeyen dünyasında

Senle başlar her anı her muhabbet her güzellik
Bırakma tut elleri öfkelensen de dur de diline
Üzme kırma bulamazsın bıraktığın yerde seveni
Ağlatma kimseyi ağlatma, yazık etme sevene

Belki de gülüp geçeceksiniz bunca sözlerime
Çileyi hiç büyütmedim inanın gözlerimde
Oysaki Sevgiyi aşkı mıhladım seven kalplere
Kapılıp gitmeyin her sözün deli rüzgârlarına

Elinde bastonuyla gezen nineyle, dedeyi
Sanmayın bir şey bilmez tatmamıştır sevgiyi
Sorsanız Kerem’le Aslı ’gibiydi onların da aşkları
Küçümsemeyin onlarında kutsalıydı sevdaları aşkları

Vasıf’ım Pişmanlık duyulacak işler yapmayın
Mazide kalacak kara sayfalar yazmayın
Menfaat için kul kapısında boyun bükmeyin
Sevenler bir birine yeter, kendinize zulüm etmeyin

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
12.02.2020 ÇARŞAMBA