El üstünde taşıyorlar(Ölüm)

Kısa bir yolculuk daha geleceğime
Düşümde kurduğum metaforlarla
Tam huzuru buldum derken bir gün
Dönüşüveriyor karanlıklara aydınlık günüm
Her hangi bir yerdeyim
Bir çiçek bahçesinde
Hiç birini koparmıyorum
Birden kocaman bir rüzgar geliyor
Çeviriyor her birini solan yapraklara
Kısa bir yolculuk daha
Ellerin uzanmış bana doğru
Aniden zaman giriveriyor aramıza
Kavuşmamız dönüyor ayrılıklara
Bir huzurlu ev gözlerimin önünde
Yalnızmıyım bilmiyorum
Dönüp dolaşıp odalardan aynı yere geliyorum
Birilerini arar gibiyim
Yok yok olmuş ve yoksunum her şeyden
Bir ilençle sesleniyorum
Bu garip sonu hazırlayan yaşanmışlıklara
Gün geliyor kısa bir yolculuk daha
Hiç kimse yok dediğim anda
Yarış yarışa bir görev aşkıyla
Kalabalıklar görüyorum
Ellerinde çiçeklerle insanlar
Ne istiyorsam hayatımda
Bu gün sanki hepsi buradalar
Aşk sevgi merhamet ve yaşayamadığım duygular
Bir tek güne sığdırıp her şeyi
Hüzünü de unutmayıp içine katıyorlar
Öyle değerliyim ki beni el üstünde taşıyorlar.