El Semi Şiiri - Mustafa Yaralı

Hiçbir araç gerece, zamana ve mekâna,
İhtiyaç hissetmeden işitene duyana,

Her varlığın sesini, her anı ve her demi,
Gizli açık olanı idrak edendir semi.

O sınırsız dilleri, sayısız nefesleri,
Fısıldasalar bile nihayetsiz sesleri.

O her şende hazırdır, insiz, çık sız, git, gel siz,
Aynı anda hepsini, işitendir engelsiz.

Her canlıya değişik istidatlar koymakta,
O halde işitenler, konuşmakta, duymakta.

Bazıları vardır ki, sesi nida sanırlar,
Gerçeğini bilmeden, suretinde kalırlar.

Kelamın bir ruhu var, bu onun manasıdır,
O manayı bilmeyen, lafızda kalasıdır.

“İşittik dediler, hâlbuki işitmediler”
Duymuş olmakla onlar, sanki sağır gibiler.

“Allah katında olan canlıların kötüsü,
Düşünmeyen sağırlar, dilsizlerin hepisi”

Bazıları kelamı anlayarak itişir,
Bunlar Hakkın işitip, görmesi gibidir.

Arif işitip anlar, onunla amel eder,
Cahil duyar anlamaz, yanlış yollara gider.

İnsanlar genellikle, nefsi ile konuşur,
Fakat nefsini bilen, Rabbi ile buluşur.

Nefis kulak sahibi olması nedeniyle,
Bunda sağırlık yoktur, cismani bedeniyle.

Bu bağlamda nefisler, anladığını söyler,
Güzel olan Allah’ım, inşallah güzel eyler.

18.02.2012…Mustafa Yaralı