El Oldum Şiiri - Hüseyin Çelik

Ana kucağında bir yavru idim
Attılar gurbete el oldum gittim.
Coşkun, coşkun akan gönül seliydim
Tuttular bendimi göl oldum gittim.

Ana hasretiyle yanıp dururken
Sineme ellerim vurup dururken
Mecnun gibi ben Leyla yı ararken
Vurdular kalbimden el oldum gittim.

Dağlar bana mesken, ova bana yar
Şu dünyaya geldim oda oldu dar
Açık yollarıma yağdı lapa kar
Kapandı yollarım el oldum gittim.

Kardeşlerim sormaz oldu halimden
Bir tutanım yok ki benim elimden
Ayırdılar beni nazlı yarimden
Soldu şu güllerim toz oldum gittim.

Soğuk havalarda yürüdüm durdum
Azgın dalgalarda coştum kudurdum
Gencecik yaşım sarardım soldum
Yandı ciğerlerim köz oldum gittim.